Wat is het?

ADHD is de afkorting voor Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder. Kinderen (en volwassenen) met ADHD kunnen zich moeilijk concentreren en zijn hyperactief en erg impulsief. Ze zijn enorm snel afgeleid, hebben het moeilijk om taken te verrichten die ze niet leuk vinden, kunnen moeilijk aanwijzingen opvolgen, vallen anderen gemakkelijk in de rede. Ze hebben moeite om een opdracht af te maken, hun spel uit te spelen of hun speelgoed op te ruimen. Ze zijn altijd aan het rennen, klimmen, springen of friemelen. Voor een kind met een ernstige vorm van ADHD is het moeilijk om op een normale manier school te lopen.

ADHD is het onderwerp van heel wat discussies, omdat veel kinderen onterecht de diagnose ADHD krijgen. Om over ADHD te kunnen spreken:

• moeten de symptomen al voor het zevende levensjaar optreden.
• moeten de symptomen overal optreden en niet alleen in bepaalde omstandigheden zoals een (saaie) klas.
• moeten de symptomen voldoende ernstig zijn en minimaal zes maanden aanhouden.
• moeten de symptomen abnormaal zijn voor de leeftijd van het kind. Van een tweejarige peuter bijvoorbeeld kan je niet verwachten dat hij zich voor de duur van een langspeelfilm kan concentreren.

Aandachtsstoornissen wijzen niet noodzakelijk op ADHD. Ze kunnen ook het gevolg zijn van bepaalde medicatie (bv. sommige middelen die voorgeschreven worden tegen astma of verkoudheid) of ze kunnen samenhangen met depressiviteit, met een bipolaire stoornis, een paniekstoornis, een psychotische stoornis, autisme…

Als kinderen concentratieproblemen hebben, dan is het belangrijk om eerst andere mogelijke oorzaken uit te sluiten, zoals problemen thuis… 

Vroeger dacht men dat volwassenen hun ADHD ontgroeiden. Onderzoek heeft uitgewezen dat dat niet altijd het geval is. Er zijn echter ook mensen die hyperactief zijn en daar perfect mee kunnen leven. Wellicht is hun hoge activiteit eerder een kwestie van temperament dan dat er echt sprake is van ADHD. Overigens bestaat er ook ADD, dat is ADHD zonder de hyperactiviteit.

Hoe wordt het behandeld?

ADHD kan behandeld worden met geneesmiddelen, gedragstherapie of een combinatie van beide. 

Als medicatie voor ADHD worden vooral stimulerende middelen voorgeschreven. Deze middelen kunnen echter een aantal bijwerkingen hebben, zoals een verminderde eetlust, slapeloosheid of groeivertraging. Rilatine is het meest populaire medicijn, omdat bij Rilatine minder groeivertraging optreedt. Over de effecten op lange termijn van Rilatine, is nog veel discussie. 

Psychotherapie wordt toegepast om problematische gedragswijzen te vervangen door meer aangepaste gedragingen. Vaak wordt bij deze gedragstherapie het hele gezin ingeschakeld. Kinderen kunnen bijvoorbeeld beloond worden voor positief gedrag (een taak afmaken, opruimen, gedurende meerdere perioden per dag een tijdje stilzitten…) doordat ze stickertjes of sterretjes kunnen verzamelen.